Ik sta bij het verkeerslicht vanochtend. Ik ben onderweg naar het station. Vandaag een ochtend intervisie in de bossen bij Dieren. Een ochtend vertragen in de natuur. Vaak heb ik van te voren geen idee welke vraag ik zal voorleggen. Ik kan vaak niet kiezen 😊 Maar al wandelend komt er naar boven wat er naar boven wil komen. De rest mag rijpen onder de grond of vervliegen in de lucht.
Naast mij stopt een moeder met dochter naast zich. Ze geeft haar dochter een dikke kus. ‘Wat is 110 – 80?’ Het blijft lang stil. ‘110 …..’ Een rood stoplicht kan lang duren.. 😉 Dan komt t antwoord ‘30!’ ‘Ja, goed zo! We moeten nog wel meer oefenen. Het moet nog sneller. Vind je ook niet’
Hoe willen we dat onze kinderen leren? Wat heeft jouw kind nodig? Het kind waar jij van houdt en een mooie plek in deze maatschappij gunt?
Een stekje kun je niet uit de grond trekken. Al zou ik dat ook wel eens willen. Elk stekje heeft zijn eigen tijd, ruimte, lucht, zon en regen nodig om te groeien en te bloeien. En dat kan nog wel eens botsen met hoe we de dingen bedacht hebben in systemen.
Wat willen de OV-demonstranten vandaag precies? En wat willen we samen in Nederland? Niemand wil kruipend de eindstreep (van je loopbaan) over. Wat zou het fijn zijn om voldaan en in je kracht met pensioen te gaan. Maar hoe dan?
Ik voel me bevoorrecht dat ik in Nederland woon. We hebben een van de beste pensioenvoorzieningen in de wereld. En dat willen we zo houden. Dus dat vraagt van ons dat we allemaal een financiële bijdrage leveren. We worden steeds ouder. En jonge mensen zijn er minder. Dus er moet meer geld in de pot. Dat wordt langer werken… Voor de beroepsgroepen die mentaal veel van je vragen bij bijvoorbeeld politie, defensie, NS, ambulance vraagt dit om zelfzorg van de medewerker en zorg van de werkgever.
Het vraagt om een andere manier van denken en kijken. Een natuurlijke manier van denken en kijken. Je kwaliteiten, je ervaring, je potentie en je energie zijn in de verschillende levensfases anders. Ik vergelijk de levensfases met de seizoenen. Jongelui staan in de lente van hun leven. Een heel leven voor je. Alles mag tot ontluiken komen. Jong volwassenen staan in de bloei van hun leven. Het is als in de zomer. Alles komt tot uiting. Je hebt je meer gesetteld midden in je loopbaan. Misschien heb je een gezin. Volop in actie en in energie. De nachten zijn soms letterlijk en figuurlijk korter! De senior zit in de herfst van zijn of haar leven. Hij of zij heeft een enorme ervaring. De appels aan de boom mogen geplukt worden. De wijsheid mag doorgegeven worden! En laat los dat je als de jonge bloem ingezet zou kunnen worden.
Als senior werknemer mag je gaan staan voor wat je allemaal in huis hebt. Het is juist een mooie tijd om te onderzoeken wat je wil betekenen voor anderen en te ontdekken wat er voor jou toe doet. Zorg goed voor jezelf, je kracht en je energie. En erken de plek van de andere generaties in je werk.
En als leidinggevende daag ik je uit om te onderzoeken wat jouw plek is. In welke welke fase zit jij? En waar staat je 55plus-medewerker? Jullie gezichtspunt kan dan soms best anders zijn. Zie de verschillen. Kijk met een lach. Zoek samen naar kansen om de kwaliteiten van de senior medewerk in te zetten. Durf buiten de systemen te denken, te experimenteren en te doen.
Daar waar het ongemak zit, is de ruimte voor groei!
En ja… alles is ook liefde! Privé en op het werk. En dat is precies waar het om draait.
We zijn continu op zoek zijn naar liefde. Liefde voelen. Geliefd worden. Gezien worden. We zoeken liefde en geluk vooral in liefdesrelaties en in werk. We willen geliefd worden door onze geliefde(n). Gezien worden in prestatie, goed doen. En je voelt m al aankomen. Je hebt eerst de liefde bij jezelf te vinden. Voordat je het kunt geven en ontvangen in de relatie.Maar hoe doe je dat?
Ik moet je eerlijk zeggen. Ik ben al best een tijd coach. Dat vraagt om reflectie. Ik speel met wie ik ben en zoek in relaties. De ene keer luchtig, met een lach. En soms voelt het lastig, alleen. Maar elke keer zie ik dat ik een stap maak en groei. Juist de meest pijnlijke momenten maken mij steeds meer helder wie ik ben in relatie tot de ander. Steeds neem ik meer mijn plek in. Voel ik me vrijer. En doe ik wat goed voor mij is. Zeg ik wat ik wil zeggen.
Ik ben een systemisch denker. Ik zie alles als een relatie, als onderdeel van een systeem. Een systeem is een vriendschap, een team, een organisatie, de voetbalclub. Je gezin van herkomst. Maar ook bijvoorbeeld de natuur. Het systemisch werk geeft je inzicht in welke plek je hebt en misschien niet inneemt. Het leert je waar belemmeringen zitten. Waarom je steeds opnieuw vervalt in bepaald gedrag dat je belemmert in je ontwikkeling en groei.
Als het toevoegt werk ik met opstellingen. Een opstelling is een tableau vivant. Een levende foto van een systeem. Deze foto maak ik met jou of je team met poppetjes, met platen op de grond, met mensen die in de ruimte gaan staan of onderdelen in de natuur. Het is een levende foto van de dynamiek van jullie samenwerking in jullie team. Of de relatie die je met je broer en zus hebt. Waar wringt het? Waar mag de liefde stromen? Ook kunnen we een thema bekijken. Bijvoorbeeld: waar voel ik me thuis? Of waar ligt mijn grens? Duidelijk wordt wat jouw plek is, wat je drijfveren zijn. Je gaat ervaren hoe het voelt, wat je wil en wat jij te doen hebt.
Het werken met opstellingen heeft veel impact. Voorop staat jouw doel of jullie doel om te groeien. Ik maak combinaties met lichaamswerk (oefeningen om in je lijf te komen). Het liefst werk ik in de natuur. Dingen die je weet en ziet kun je integreren met je lijf en je gevoel. Na de hand voelen dingen anders. Je gaat de dingen anders doen. Jullie gaan de dingen anders doen. Je hebt nieuwe gewoontes.
Nieuwsgierig geworden? Lees de recensies bij de manier waarop ik begeleid. En vier keer in het jaar zijn er ochtenden in het bos. Hier kunnen we aan de hand van jouw vraag een systeemopstellingen uiteenzetten.
Vanochtend weer een zalige ochtend gehad met een aantal professionals van Albron. Albron wil graag hun professionals kennis laten maken met mindfulness. Ook omdat daar steeds meer vraag naar is. En dat mag ik elke maand op een ochtend doen.
Wat ik nu zo mooi vind. Een mindfulness-ochtend is niet wat ik etaleer. Het staat niet op mijn website. Het kwam op mijn pad. En het grappige is dat het me heel veel brengt. De essentie van mindfulness is aandacht. Aandachtig zijn met wat er is. Dat zijn we vaak kwijt door haast, druk, ambities voor later, regels en structuren. Voor iedereen herkenbaar. Als je steeds weer terug gaat naar het hier en het nu, ga je meer helder zien. Het is alsof er een lamp aangaat. De kunst is om je eigen vorm te vinden voor aandachtsmomenten. Je kunt stil zitten, de wind op je gezicht voelen, met aandacht een kop koffie drinken..
Over dat lampje dat steeds meer aangaat.💡Doordat ik elke maand een groep in mindfulness begeleid, zie ik nog weer scherper wie ik ben als begeleider, als coach. Studies gevolgd. Veel mensen en groepen mogen begeleiden..
Maar de essentie is: sta stil. Stop. Durf te voelen, te denken en op te merken hoe alles nu voor jou nu is. Dat ont-spant. En soms komen er dan onverwachtse dingen op je pad
Nee, dat weet ik ook niet, zeg ik. Volgens mij zou dat best oké zijn toch? Ja, zegt Fien.
Fien was 95 jaar. En woonde precies op de route naar mijn praktijk in Den Dolder. Elke maandagmiddag fietste ik bij haar langs. Dronken we een kopje koffie. Met een koekje. Deden we een loopje in de straat.
Op de vraag, waar kijk je t meest tevreden op terug? zei ze steevast. Ik had een goed huwelijk. Er waren wel eens dingen. Maar daar kwamen we wel uit. En mijn kinderen. Die hebben hun plek gevonden. Prima baan. Fijne kleinkinderen.
